Gisteren hebben we weer een sessie gehad met coach IM Piet Peelen.
Een belangrijk onderwerp waarop wij blijken te falen is bij het ruilen van stukken en pionnen. In de opening is er een neiging de spanning in het centrum te snel op te heffen. Continue spanning vereist natuurlijk continue calculatie van de mogelijke slagzetten. Vaak is het luiheid die aanspoort om deze ongemakkelijke situatie maar de wereld uit te helpen. Dan wordt er geruild onder ongunstige omstandigheden.
In de overgang van het middenspel naar het eindspel worden stukken ook te makkelijk geruild terwijl dat niet gunstig is. Dit is vaak het gevolg van een gebrek aan ideeën. Een ruil lijkt dan een eenvoudige uitweg.
Tijdens deze sessies is datgene wat niet besproken wordt minstens zo belangrijk als wat wel besproken wordt. De zaken die niet besproken worden zijn de zaken die op dit moment niet als zwak opvallen. Zaken die op dit moment geen nadere inspanning tot verbetering behoeven. Dit helpt om te focussen op de problemen die wel onmiddellijke aandacht nodig hebben. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat als je niveau verbetert dat deze zaken later niet alsnog aan de orde moeten komen. Maar voor dit moment kun je ze laten rusten. Dat schept veel duidelijkheid.
Het werd duidelijk dat mijn prestaties op het punt van de overgang van het middenspel naar het eindspel een dramatische daling doormaken. Veertien jaar lang bleef dit verborgen achter tijdnood, maar nu het tijdnoodprobleem is opgelost begint het erg op te vallen. Naar aanleiding van de vorige sessie ben ik reeds ijverig begonnen met toreneindspelen. Het viel de coach op dat ik dit probleem heel vaak uit de weg ga door maar remise aan te bieden.
Hij heeft uitgelegd dat ik op die manier mijzelf beroof van een gelegenheid om te leren.
We hebben daarom afgesproken dat ik voortaan geen remises meer zal aanbieden of accepteren.
Eerlijk gezegd is dat wel een opluchting. Ik ben meer een studiehoofd dan een strijder, en ik probeer mijn problemen dan ook bij voorkeur in de studeerkamer op te lossen in plaats van achter het bord. Het remiseaanbod komt dan ook vaak voort uit de angst om te verliezen. Zoals gm Donner het zo schitterend uitdrukte: ik ben niet laf maar bangelijk. Deze afspraak beschermd mij tegen een slechte gewoonte die de vooruitgang van mijn spel in de weg staat.
Dus bij deze weten jullie het: voortaan wordt er gespeeld zonder kwartier te geven!
Er worden geen krijgsgevangenen meer gemaakt.
Dick.